"And even though she's dreaming, she knows..." De stem schalde door het kleine steegje, de koptelefoon rond haar nek stond behoorlijk hard. Ze kon hem dan ook niet opzetten, tot haar grote irritatie. Stomme hoorns ook. Maar de moeite om ze te verbergen had ze ook niet gedaan. "To stand outside your virtue.. No-one can ever hurt you.." Haar stem zong zachtjes mee, verassend goed voor de kleine, roodharige gestalte. Gehuld in een ripped jeans en een los shirtje met de union jack erop stond ze tegen de muur geleund. Niemand zou het wagen haar te storen, alleen haar aanblik maakte haar al een moeilijk persoon om te benaderen. Haar oranje ogen gleden over de muur tegenover haar. De graffiti had ze een tijdje laten verwaarlozen, maar ze was niet van plan om dat nog langer zo door te laten gaan. Met vaardige handen had ze vijf jaar geleden de hele muur ondergespoten, wat haar een behoorlijke straf had opgeleverd. Stomme regeltjes ook. Alex hield niet van regels, en hield zich er dan ook niet aan. Ze las de teksten op de muur. "If I had my own world, everything would be nonsense. Nothing would be what it is, 'cause everything would be what it wouldn't." Zacht las ze haar motto op. Het was nog steeds waar. Niets was wat het leek. Niets was wat het eigenlijk was, omdat het altijd anders was. Hoofdschuddend ontblootte ze haar iets langere hoektanden. De wolken trokken samen, en onweer klonk in de verte. Een heel normale reactie van de mensenwereld op Alex Redgrave. Een jong, maar behoorlijk gevaarlijk individu. Lampen flikkerden, en het oude neonverlichte bord van de bar aan het eind van de steeg begon te roken. Kortsluiting. Altijd kortsluiting. Alex trok bijna automatisch stroom aan, om haar iPod mee te vullen. Grijnzend drukte ze zich van de muur af, gooide de tandenstoker die ze in haar mond had gehad weg en pakte een bus rode spuitverf. Tijd om aan het werk te gaan. Ze had heus wel door dat er een gestalte uit de bar was gekomen, maar ze gaf de persoon geen aandacht.
{open}